Τμήμα Ξιφασκίας

Τμήμα Ξιφασκίας:

Επιτροπή Ξιφασκίας

.Παπαδάκης Αντώνης	6938634060

Οι προπονησεις πραγματοποιούνται σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα στη Θϋρα  6 του Παγκρητίου Σταδίου. Για πληροφοριες-εγγραφές παρακαλειστε όπως απευθύνεστε εκει,καθημερινά 18:00-20:00  ή στα μελη της Επιτροπής.

Ιστορικό ξιφασκίας Γ.Ε.Η.

Το τμήμα ξιφασκίας της Γ.Ε.Η. είναι το μοναδικό στην πόλη του Ηρακλείου με ειδική αναγνώριση από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και ένα από τα τέσσερα που λειτουργούν στην Κρήτη.

Το τμήμα αρχικά λειτούργησε στην περιοχή της Μεσαράς υπό την επίβλεψη του κ.Δημήτρη Σπυριδάκη και προσέφερε πολλές επιτυχίες.

Η πρώτη επιτυχία έγινε το 1986 στην κατηγορία παγκορασίδων στο ξίφος ασκήσεως όπου η αθλήτρια μας Γεωργιλαδάκη Μαρία πήρε την πρώτη πανελλήνια νίκη. Το 1988 ο Φουστανάκης Δημήτριος την 2η Βαλκανική νίκη, ακολούθησαν πρώτες πανελλήνιες νίκες στο ξίφος μονομαχίας με τους : Σχοιναράκη Γεώργιο , Χαριστάκη Νικόλαο, Χαριστάκη Μιχάλη , Θανασόπουλο Γιάννη, Σαριδάκη Νεκτάριο, Φουστανάκη Δημήτριο, Μελαμπιανάκη Μανόλη, Σαβουλάκη Μανόλης , Σπυριδάκη Κατερίνα, Χανιοτάκη Βιβή, Λαμπάκη Λένα, Δαμιανάκη Ράνια, και στη συνέχεια αρκετές δεύτερες και τρίτες πανελλήνιες νίκες.

Για κάποια χρόνια το τμήμα είχε ατονήσει. Από το 2004 η Γ.Ε.Η. αποφάσισε τη δημιουργία τμήματος Ξιφασίας στο Ηράκλειο, αναθέτοντας τη λειτουργία του σε νέα πρόσωπα.
Σήμερα στη δύναμη της ΓΕΗ ανήκουν 30 περίπου αθλητές και ενας έφορος στο Δ.Σ. της Γ.Ε.Η. Όλοι μαζί προσπαθούν να κρατήσουν “ζωντανό” το άθλημα, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό.

Το τμήμα Ξιφασκίας της Γ.Ε.Η. διοργανώνει δύο φορές αγώνες Ξιφασκίας :

ΑΝΔΡΟΓΕΙΑ – στο Κλειστό Γυμναστήριο Πατελλών Ηρακλείου σε όλα τα όπλα με Πανελλήνια συμμετοχή.

MINOAN CUP – στο Κλειστό Γυμναστήριο Πατελλών Ηρακλείου στο όπλο του Ξίφους Μονομαχίας Ανδρών με διεθνή χαρακτήρα.

Και οι δύο παραπάνω διοργανώσεις έχουν συμπεριληφθεί στο επίσημο πρόγραμμα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ξιφασκίας.

Το τμήμα ξιφασκίας της ΓΕΗ δέχεται εγγραφές νέων αθλητών και αθλητριών (η κατάλληλη ηλικία για να αρχίσει ένα παιδί είναι τα 5 χρόνια) αλλά και ενηλίκων άνω των 18 χρονών.

ΤΜΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ

Τμήμα Baby Fencing(έως 6 χρονών)
Τμήμα Αρχαρίων (7-13 χρονών)
Αγωνιστικό Τμήμα Ξίφους Μονομαχίας και Ξίφους Ασκήσεως (8-13 χρονών)
Αγωνιστικό Τμήμα Σπάθης (13-18 χρονών)
Αγωνιστικό Τμήμα Ξίφους Μονομαχίας ( 17-18 χρονών)
Αγωνιστικό Τμήμα Ξίφους Μονομαχίας (18 χρονών και άνω)
Τμήμα Αρχάριων (14 χρονών και άνω)

Οι προπονησεις πραγματοποιούνται σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα στη Θύρα  6 του Παγκρητίου Σταδίου. Για πληροφοριες-εγγραφές παρακαλειστε όπως απευθύνεστε εκει, καθημερινά 18:00 ως 20:00, ή στα μελη της επιτροπής.

Ι. ΤΜΗΜΑ  ΞΙΦΑΣΚΙΑΣ

Εισαγωγή

 Όταν ακούμε τη λέξη ξιφασκία έρχονται στο μυαλό μας εικόνες από τις ταινίες του Ζορρό, τους τρεις Σωματοφύλακες, το Cyrano de Bergerac. Tο σύγχρονο άθλημα της ξιφασκίας είναι ατομικό αγώνισμα και ένα από τα πιο συναρπαστικά ολυμπιακά αθλήματα. Είναι μια τέχνη που κάποτε ήταν πολεμική, αλλά σήμερα έχει μετατραπεί σε μία θαυμάσια αθλητική τέχνη που προσφέρει πολλά σε όσους ασκούνται με αυτή και αναπτύσσει αρμονικά όλες τις σωματικές, τις πνευματικές και τις κινητικές ικανότητες.

Χρονομηχανή

Η ξιφασκία ήταν γνωστή από την αρχαιότητα σε Ελλάδα, Κίνα, Ινδίες και Αίγυπτο, από όπου έχουμε αναφορές για μάχες με ξίφη ήδη από το 6.000 π.Χ. Αναφορές για μάχες με ξίφη έχουμε και από τον Όμηρο. Μέχρι το Μεσαίωνα τα ξίφη ήταν μεγάλα και βαριά, ενώ χρησιμοποιούνταν σιδερένιες προστατευτικές στολές για προστασία. Με την εφεύρεση των πυροβόλων όπλων τα ξίφη έγιναν λεπτότερα και πιο ελαφριά. Στην Αναγέννηση η ξιφασκία αποτελεί την προσφιλέστερη μέθοδο επίλυσης διαφορών.

Το 15^ο αι. (1450 μ.Χ.) εμφανίζονται οι πρώτες σχολές ξιφασκίας στην Ισπανία.

Το 16^ο αι. (περ. 1537) θεσπίζονται οι πρώτοι κανόνες με την ίδρυση της Ακαδημίας των Όπλων στο Παρίσι και αφορούσαν κυρίως τις θέσεις και τις αποκρούσεις των αθλητών.

Το 17^ο αι. εμφανίζεται στην Γαλλία ένα όπλο ελαφρύτερο και πιο εύχρηστο για άσκηση (fleuret).

Το 18^ο αι. (1780 μ.Χ.) κάνει την εμφάνισή της η μάσκα για την προστασία του προσώπου και καθιερώνεται από τις τρεις μεγάλες σχολές που είχαν διαμορφωθεί στην Ιταλία, την Ουγγαρία και την Γαλλία, οι οποίες αναδεικνύουν μέχρι σήμερα μεγάλους αθλητές με παγκόσμια αναγνώριση.

Το 1896, στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς αγώνες που γίνονται στην Αθήνα, η ξιφασκία είναι ένα από τα εννέα αγωνίσματα. Η Ελλάδα παίρνει δύο χρυσά μετάλλια (Λ. Πύργος, Ι. Γεωργιάδης) καθώς και ένα αργυρό και ένα χάλκινο.

Το 1913 ιδρύεται η Διεθνής Ομοσπονδία Ξιφασκίας.

Το 1972 ιδρύεται η Ελληνική Ομοσπονδία Ξιφασκίας, που αριθμεί σήμερα περίπου 50 συλλόγους με 1500 περίπου ξιφομάχους.

Το άθλημα καλλιεργείται επίσης και στις παραγωγικές σχολές (Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Ακαδημία Αστυνομίας, Σχολή Ικάρων, Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, Στρατιωτική Ιατρική Σχολή) και διδάσκεται στα ΤΕΦΑΑ Αθηνών και Θεσσαλονίκης.

Το άθλημα της Ξιφασκίας

Η ξιφασκία σήμερα είναι ένα άθλημα αίθουσας και βασίζεται στην αναμέτρηση δύο παικτών, από τους οποίους ο καθένας προσπαθεί να χτυπήσει τον αντίπαλό του με το ξίφος χωρίς να χτυπηθεί.

Στο άθλημα της ξιφασκίας έχουν δικαίωμα να αγωνιστούν άνδρες και γυναίκες, τόσο σε ατομικούς αγώνες, όσο και σε ομαδικούς, από ηλικία 8 ετών. Στην ξιφασκία συναντάμε 3 είδη όπλων με κοινά

στοιχεία,αλλά και διαφορές:

Το ξίφος ασκήσεων (fleuret) είναι το ελαφρύτερο από τα 3 είδη σπαθιών.

Το ξίφος της μονομαχίας (epee) είναι ο απόγονος του ξίφους που χρησιμοποιούσαν στις αρχαίες μονομαχίες.

Η σπάθη (sabre) αποτελεί την παραλλαγή του σπαθιού του ιππικού και μέχρι πρόσφατα το χρησιμοποιούσαν μόνο άνδρες.

Στο βασικό εξοπλισμό συμπεριλαμβάνεται και η στολή που αποτελείται από προ- στατευτικό γιλέκο, ζακέτα, παντελόνι, γάντια, ειδικά παπούτσια και προστατευτική μάσκα. Η  εξάρτυση αυτή παρέχει απόλυτη ασφάλεια, πράγμα που καθιστά μηδενική την πιθανότητα ατυχήματος. Το γιλέκο είναι συνδεδεμένο μέσω ενός καλωδίου με ένα ηλεκτρονικό σύστημα που καταγράφει τα χτυπήματα. Οι αγώνες ξιφασκίας διεξάγονται σε ένα ειδικό διάδρομο, που ονομάζεται πίστα.

Το άθλημα της ξιφασκίας θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα παιχνίδι σκακιού. Οι αθλητές κατά τη διάρκεια του αγώνα εφαρμόζουν σχέδια στρατηγικής κινήσεων, ενώ παράλληλα εξασκούν τις ικανότητές τους — σωματικές, πνευματικές και τεχνικές — στην επίθεση έχοντας στο μυαλό τους και τον ιδανικό τρόπο άμυνας.